Adik saya telah pergi menemui Allah

Setiap yang hidup pasti akan berakhir....itu kata-kata emak saya selepas beliau melihat saya termenung atas katil ketika sedang mengemas bilik arwah adik perempuan saya pagi tadi. Saya ingin memaklumkan bahwa saya baru sahaja kehilangan insan istimewa dalam hidup saya.

Adik perempuan saya telah menghembuskan nafas terakhir pada 22hb Disember 2012, jam 11.20 mlm. Setelah terlantar sakit selama lebih sebulan...akhirnya beliau menghembuskan nafas terakhir dengan dikelilingi oleh 5 orang anak-anak beliau dan kami sekeluarga. Beliau begitu menderita semasa akhir hayatnya dan semoga beliau ditempatkan ditempat orang-orang yang beriman. Saya pernah menulis entri berkenaan beliau dalam blog nie jika anda masih ingat.....

7/6/2012 - beliau drive sendirian ke KL untuk mendapatkan rawatan di HUKM dan kemudian ditahan di HUKM kerana keadaan payudaranya yang membengkak teruk. Beberapa hari kemudian beliau disahkan kanser payudara. Beliau ditahan selama 10 hari dan selama tempoh tersebut beliau cuba menghubungi suaminya tetapi panggilan serta sms beliau tidak diangkat dan diendahkan sehinggalah sehari sebelum kimoterapi beliau terima sms yang meremuk hatinya...sms tersebut berbunyi "...............walaupun engkau mati sekalipun aku takan jenguk mayat engkau.........".

21/6/2012- Beliau diceraikan dengan talak satu. Tiga hari selepas kimoterapi beliau menderita sakit. Badannya hitam dan beliau terasa panas bagaikan dibakar dengan bara api.....beliau menangis teresak-esak sambil berkata jika panas begini dia sudah tidak tahan....bagaimana dengan kepanasan api neraka?. Beliau hilang keseluruhan rambutnya, bibirnya pecah-pecah...dan selama 2 minggu beliau berkeadaan begitu. Selama berada dihospital dan berada dalam keadaan sakit begini...suaminya tidak menjenguk beliau langsung dan akhirnya beliau bebas dari kesengsaraan hidup bersama lelaki tersebut....disaat lafaz cerai disebut dihadapan ibu dan bapa saudara saya....beliau hanya diam dan menarik nafas dalam-dalam...tanpa setitikpun airmatanya jatuh.

3/7/2012- Anak perempuan beliau (Mariam) pula sakit. Kali nie adik saya sudah tidak memikirkan sakitnya lagi sebaliknya kehulu ke hilir mengubati anaknya ini. Dua bulan anak dalam keadaan begitu dan akhirnya anaknya itu dihantar untuk dijaga oleh bekas suaminya setelah keadaan anaknya bertambah teruk. Dalam masa yang sama Hafiz, sepupu kami yang menjadi 'kaki dan tangan' adik saya selama ini sepanjang beliau sakit untuk menguruskan tadika juga telah jatuh sakit dan Hafiz juga telah dihantar ke tempat Tahfiz jagaan bekas suaminya untuk diubat. Ketika beliau menelefon bekas suaminya untuk mengambil Mariam dan Hafiz....beliau dibebel dan dimaki teruk...beliau cuma berkata "cukuplah....cukuplah saya sakit....saya sakit".

October 2012- Alhamdulillah Mariam pulih begitu juga Hafiz tetapi  adik meminta Hafiz pulang kekampungnya kerana takut keadaan Hafiz berulang kembali. Keadaan adik perempuan saya semakin teruk. Badannya mula menyusut tetapi ketika ini beliau masih mampu untuk bangun ke toilet dan menyempurnakan sembahyang lima waktu, tahjudd dan membaca Al-Quran.

November 2012- Beliau terbaring dikatilnya....sudah tidak mampu bangun. Badannya hanya tinggal rangka dan hanya seberat 20kg. Selera makan berkurangan tetapi beliau sentiasa emak sediakan bermaca-macam makanan.....alhamdulillah semua makanan yang dia minta emak sediakan wp dia hanya memakan 2..3 sudu sahaja. Selama beliau sakit suaminya tidak pernah bertanya khabar dan beliau juga rahsiakan penyakitnya daripada rakan-rakan serta saudara-mara. Kami terpaksa hormat permintaan beliau wp kami tidak faham mengapa beliau buat begitu.

Disember 2012- Beliau sudah tidak meminta emak menyediakan makanan lagi dan kalinya beliau hilang selera makan terus. Payudara beliau membengkak dengan ukurlilit 18inci dan kemudian ia pecah bernanah. Bau busuk memenuhi ruang biliknya....beliau sentiasa meminta saya membelikan lilin wangi untuk dipasang dibiliknya.

8hb Disember 2012- Anak lelaki beliau yang berusia 7 tahun dibawa ke klinik oleh bekas suaminya untuk bersunat. Budak tu menangis sebab takut. Bapanya menjerkah beberapa kali tetapi dia masih menangis akhirnya bapanya menampar pipi anaknya itu dengan kuat dihadapan doktor.....doktor terkejut. Setelah balik sianak dalam teresak-esak....turun dari kereta bapanya dan terus berjalan masuk kedalam rumah. Sianak berhenti dihadapan pintu biliknya dan memandang beliau yang terbaring sakit atas katil. Beliau pelik mengapa anaknya tidak masuk dekat......dia lambai anaknya...sianak diam membatu. Adiak saya lambaikan tangan sekali lagi....sianak membalas lambaian tersebut dan terus masuk kedalam bilik lain. Sibongsu yang berusia 4 tahun berlari masuk kedalam bilik uminya sambil berkata "Umi....tadi Abi tampar Abang". Adik hanya mampu menangis.

10hb Disember 2012- Emak saya bawa dia pulang kerumah kami di Pahang kerana katanya dia ingin menghembus nafas terakhirnya di rumah kami dan dikebumikan ditanah perkuburan yang sama dengan arwah ayah. Kali nie dia terpaksa makan bubur nasi atau kentang yang telah diblender terlebih dahulu dan meminum air mengunakan straw. Beliau terpaksa dipakai pampers. Akibat hilang selera makan....badan beliau hanya tinggal rangka dan tidak ada langsung isi....dia mula sakit apabila disentuh dan emak saya terpaksa menguruskan beliau dengan lembut. Alhamdulillah beliau dikurniakan anak yang taat seperti Mariam yang begitu teliti dan tanpa mengeluh membersihkan nanah-nanah payudaranya kemudian memandikannya dan membersihkan najisnya serta menyuapkan makan dan minumnya.

15hb Disember 2012- SMS dan panggilan telefon bertalu-talu dari rakan-rakannya dan kenalannya kerana bekas suaminya telah berkahwin lain.

18hb Disember 2012- beliau tenat. Emak call saya supaya balik segera. Selepas exam saya terus drive pulang ke kampung. Bila sampai kerumah...saya letak beg dan terus lari ke biliknya. Saya tergamam dan terkejut melihat keadaan beliau....saya terus meraung disitu. Dsyatnya keadaan adik. Airmata mengalir dipipinya......dia panggil saya dengan suara lemahnya 'longggggg". Saya duduk dan pegang tangan dia.....dia cuba bercakap dengan saya tapi pertuturannya yang tidak jelas menyukarkan saya.....saya cuma mengangguk dan cuba senyum.

20hb Disember 2012-Beliau memberi isyarat kepada adik ke 3 supaya menghubungi peguam dan beliau ingin ke mahkamah untuk  menandatangani surat pelepasan hak penjagaan anak-anak beliau kepada emak saya. Adik saya ketika ini sudah tidak mampu lagi bertutur. Kami sekeluarga mengusung beliau masuk dalam van yang telah diubahsuai dengan diletakkan tilam didalamnya supaya beliau boleh berbaring dengan selesa. Beliau sampai ke mahkamah dan borang kebenaran dibawa turun oleh pendaftar mahkamah ke van dan beliau turunkan tandatangan dengan disaksikan oleh emak dan peguam yang adik telah lantik dalam keadaan terbaring lemah.

22hb Disember 2012- Beliau menghembuskan nafas terakhirnya disisi anak-anak dan kami sekeluarga.

23hb Disember 2012-Jenazah beliau dimandikan dan sembahyangkan serta ditanam ditanah perkuburan yang mana bersemadinya arwah ayah. Permintaan terkahir beliau dimakbulkan iaitu beliau tidak benarkan mayatnya di jenguk oleh bekas suaminya. Bekas suaminya yang sedang berbulan madu tidak sempat pulang. Jika semasa hidup hatinya begitu terluka dengan sms "walaupun engkau mati, aku takan tengok mayat engkau"....sebab itu adik merahsiakan penyakitnya dari semua kenalannya supaya berita penderitaannya tidak sampai ke telinga bekas suaminya dan permintaan terakhirnya dimakbulkan.

Selepas kematian beliau.....barulah emak menceritakan tentang penderitaan adik kepada kami. Rupanya sejak awal beliau menyedari kelainnan pada payudaranya....beliau sudah minta supaya suaminya membawa beliau berubat tetapi permintaannya diabaikan. Apabila sudah agak besar....beliau sekali lagi merayu supaya suaminya bawa beliau ke Johor untuk berubat. Suaminya akur walaupun dalam keadaan 'menyebai'/mengamuk. Apabila pulang dari tempat berubat....dan ketika baru masuk kedalam rumah...air ubat dan ubat-ubat diletakkan adik didepan pintu sebab beliau nak bukak kasut...suaminya masuk dan terus tendang air ubat serta ubat-ubat tersebut sehingga terpelanting ke muka adik. Dia menangis dan sejak hari itu beliau tidak lagi merayu suaminya supaya bawa beliau berubat....dia pergi sendiri.

Penderitaan yang beliau lalui semasa akhir hayat beliau begitu teruk sekali....marilah kita sama-sama berdoa agar roh beliau berada bersama-sama engan orang-orang yang beriman. Semoga penderitaan yang beliau hadapi di dunia ini dibalas dengan syurga dan kebahagian oleh Allah....Amin. Alhamdulillah sehingga akhir hayat beliau....beliau mampu menunaikan sembahyang lima waktu dengan lengkap wp terbaring dan mulutnya masih terkumat kamit dengan zikir.